Arif İsayev – stajlı futbol azarkeşləri bu ad-soyadı yaxşı xatırlayır.
Premyer Liqada “Simurq”, “Muğan”, “Standard”, “Qəbələ”, AZAL kimi komandaların heyətində 150-yə yaxın oyunda forma geyinən, Berti Foqtsun dönəmində Azərbaycan millisinə dəvət olunan, T ürkiyədə legioner həyatı yaşayan ("Dənizlispor"), cinahlardakı sürətli reydləri ilə yadda qalan keçmiş hücumçu.
İsayevin futboldan gedişi bir göz qırpımında baş verdi. 2013-cü ildə, 28 yaşında, karyerasının pik dönəmində illərdir məşğul olduğu peşə ilə vidalaşdı və birdəfəlik yoxa çıxdı.
Futbolçu kimi axtardığım Arifi uzun illərdən sonra müdir qismində tapdım. Ənənəsinə sadiq qalıb danışmaq, müsahibə vermək istəmirdi...
Danışdıq.
- Xeyli vaxtdır futboldan uzaq düşmüsən. Deyəsən oyunlara da gəlmirsən.
- Futboldan uzaq sahədəyəm. Özümüzü işə-gücə vermişik.
- Hansı sahədə?
- Xidmət sahəsidir (gülür).
- Xidmət sahələri o qədərdir ki.
- Restoran işidir. Digər iki qardaşımla birlikdə xalqımıza xidmət edirik.
- Allah bol ruzi yetirsin. Futboldan gedişin müəmmalı oldu. Həm də karyeranın ən parlaq dönəmində.
- Xəstəlik imkan vermədi. Milli komandaya mütəmadi çağırıldığım dönəm idi, səhhətimdə onkoloji xəstəlik aşkarlandı. Həkimlər futbol fəaliyyətimə qadağa qoydular deyə, birdəfəlik uzaqlaşdım.
- İndi özünü necə hiss edirsən?
- Allahın böyüklüyünə şükürlər olsun. Müalicələrin, terapiyaların sayəsində yaxşılaşdım. Pis günlərin hamısı o dövrdə qaldı. Ondan sonra futbola qayıtmadım, uzaqlaşdım.
- Futbolda uğurlu idin, yoxsa biznes sahəsində daha bacarıqlısan?
- Futbol oynadığım dövrdə heç nədən narazı olmamışam. Meydanda canımı qoymuşam, Allah nə qədər ruzi veribsə, şükür etmişəm. Bu gün də narazılığım yoxdur. Hazırda bu sahədə çalışmağıma da futbol oynamağım dəstək verib. Belə deyim, hər ikisində işimi görürəm.
- Keçmiş futbolçuların bəzilərinin kənarda qaldığını, 1000-1500 manata məşqçi işlədiyini, yaxud futbolda baş verən prosesləri görəndə şükür edirsən yəqin.
- Əlbəttə, çox şükür edirəm. Nə yaxşı ki, bu gün indi çalışdığım sahədəyəm.
- Müştərlilərin böyük əksəriyyəti futbol adamları olar.
- Böyük əksəriyyəti deməzdim. Ancaq dostluq etdiyim, indiyə qədər münasibət saxladığım bəzi yoldaşlar arada gəlib-gedir.
- Dönüb arxaya baxanda, oynadığın futbol, yaşadğın karyera səni nə dərəcədə razı salır?
- Hər zaman yaşadığım günlərə görə şükür edirəm. İstər pis olsun, istərsə yaxşı. Yeganə heyfsləndiyim an futbolu karyeramın ən yaxşı dövründə başa vurmağımdır. Əksər futbolçuların ən parlaq vaxtı 25 yaşdan sonra olur. Türkiyədə oynadığım dövrdə formadaydım, kifayət qədər təcrübə toplamışdım. “Dənizlispor”da əla mövsüm keçirmişdim deyə, Super Liqa klublarının rəsmiləri mənimlə maraqlanmağa başlamışdı. Hətta Azərbaycanın tanınmış klublarından da təkliflər var idi. Gələcəklə bağlı böyük planlar qurduğum anda məlum xəstəliklə üzləşdim. O dövrü keçə bilsəydim, daha çox tanınar, daha çox fayda verərdim.
- Karyeranın unudulmaz hadisəsi kimi hansını qeyd edə bilərsən? Dünya ulduzu Toni Adamsın rəhbərliyi altında oynamağı, dünya çempionu Berti Foqtsdan dəvət almağı, yoxsa qarşına çıxan gözlənilməz xəstəliyi?
- Hər şeydən əvvəl yadıma səhhətimlə bağlı problem düşür. Çünki xəstəlik olmasaydı, daha yaxşı karyera yaşaya, daha güclü komandalarda oynaya və daha adlı-sanlı məşqçilərlə işləyə bilərdim. Həm də kiminləsə oynamaq, kiminləsə işləmək – bunlar futbolun içində olan proseslərdir. Ancaq o cür xəstəliyin karyeranın zirvə nöqtəsində qəfil “qapını döyməsi”, bu, hər adamın başına gələcək iş deyil. Ona görə də bu hadisəni heç vaxt unuda bilmirəm.
- Futbolda qazandığım dostlar, yoldaşlar karueranı başa vurandan sonra yanında qaldılar?
- Heç kim heç bir problemim yoxdur. Futbolda tanış olduğum dostlar var ki, müsnibətimiz illərdir davam edir. Yaxud, tez-tez görüşmək imkanımız olmasa da, məclislərdə üz-üzə gəlirik, keçmiş günləri yada salırıq. Bu baxımdan heç kimlə problemim yoxdur. Çünki xaraktercə hamı ilə dil tapan adamam.
- Azərbaycan futbolu kənardan necə görünür?
- (davamı olacaq)
HƏBİB / SPORTİNFO.AZ
