Daniel Subotiç – Azərbaycana gəlib-getmiş ən yaxşı hücumçulardan biri, “Qəbələ” azarkeşlərinin serbiyalı sevimlisi.
Ucaboy hücumçu ayrı-ayrı vaxtlarda iki dəfə bölgə təmsilçisinin uğurları üçün tər töksə də,nə titul sevinci yaşadı, nə də Avropa Liqasının qrup mərhələsində oynadı.
Ünsiyyətcil olduğunu bildiyimdən, Subotiçlə müsahibənin geniş və maraqlı alınacağını gözləyirdim. Lakin bu dərəcədə yox.
- Karyeranı başa vurduğundan xəbərdaram. Lakin hazırda hansı işlə məşğul olmağın haqda məlumat yoxdur.
- 10 fərqli ölkədə legioner həyatı yaşayandan sonra yenidən İsveçrəyə qayıtdım. Son 4 ili yerli klublarda keçirdim və 2022-ci ildə futbolçu karyeramı başa vurmağı qərara aldım. Sürixdə futbol mətkəbi açmışam, həm rəhbərlik edirəm, həm də məşqçi kimi çalışıram. Eyni zamanda məşqçi lisenziyasına sahib olmağa hazırlaşıram.
- Kateqoriyasız çalışırsan?
- İşləyə-işləyə kateqoriya təhsili alıram.
- Futbolçu olduğun dönəmdə fiziki göstəricilərinlə seçilirdin. Karyeranı 33 yaşda başa vurmaq üçün tez deyildi?
- Əlbəttə, tez idi. Mənə qalsaydı, 40 yaşa qədər oyayardım. Çünki bu gün özümdə o gücü hiss edirəm. Ancaq bəzən həyatın qarşına çıxardıqlarına mane ola bilmirsən. Koronavirus pandemiyasından sonra hər şey tərsinə dövr etməyə başladı.
- Sən də yoluxmuşdun?
- Özümə görə demirəm, pandemiyanın dünya iqtisadiyyatına vurduğu zərəri nəzərdə tuturam. “Korona”dan sonra klubların büdcəsində enişlər yaşanmağa başladı. Düzdür, təkliflər var idi, lakin tələb etdiyim maddi şərtlər onları razı salmırdı. Heç bir halda futboldan getmək istəmirdim. Ancaq İsveçrə kimi yerdə normal yaşamaq üçün ayda 9-10 min avro maaş kifayət etmir. Məcbur qalıb daha öncə oynadığım, yəni potensialıma bələd olan klub rəsmiləri ilə əlaqə saxladım ki, karyeramı davam etdirim. İşin maddi tərəfi mənim üçün çox önəmli idi. Çünki 30 yaşdan sonra pulu fikirləşməmək mümkün deyil. Təəssüf ki, əlaqə saxladığım klublar şərtlərimi qarşılamaq gücündə olmadıqlarını bildirdilər. İstəyimin alınmadığını görüncə, özümə biznes qurmağı qərara aldım. Nəticədə futbol məktəbi açdım.
- O dönəmdə “Qəbələ”yə də zəng etmişdin?
- Əlbəttə, əlbəttə. Bəlkə də ən çox oynamaq istədiyim klub elə “Qəbələ” idi. Ora mənim üçün ailə qədər doğma olub, ölkəni sevmişəm, mühitə alışmışam. Düşünürdüm ki, vuracağım qollarla ikinci gəncliyimi yaşayaram. Sağ olsunlar, təklifimə isti yanaşıb “gəl” dedilər. Amma büdcə yüksək deyildi deyə, maaş limitini aşa bilməyəcklərini söylədilər. Mən də anlayışla qarşıladım.
- Bəs digərləri? “Qarabağ”, “Neftçi”, “Sabah”, “Zirə”...
- “Qəbələ”dən başqa heç kimlə əlaqə saxlamamışdım. Bunu etmək düzgün olmazdı. Çünki həmin klublarda oynamamışam, insanları tanımıram. “Qəbələ”ni bir növ doğmam sayaraq bu addımı atdım. Kiprdən və İsveçrədən təkliflər almışdım, maaş məsələsində razılaşa bilmədik. Əsas odur ki, futbola başı uca gəldiyim kimi başı uca da getdim.
- Karyeran ərzində 10 müxtəlif ölkədə legioner həyatı yaşamısan. Azərbaycan adı sənin üçün hansı mənanı kəsb edir?
- Bilmirəm nədəndir, tanıdığım insanlar hər zaman məndən Azərbaycanla bağlı soruşur. Necə ölkədir, futbolu necədir, harda dincəlirdin və sair. Azərbaycanın yeri qəlbimdə hər zaman yüksəkdə olub. Bəlkə də yaxşı qazandığıma görə belə danışdığımı düşünəcəksiz. Əsla! Pula qalsa, Ukraynada və Koreyada Azərbaycandakından yaxşı qazanırdım. Lakin bu ölkələrdə özümü Azərbaycandakı qədər xoşbəxt deyildim.
- İsveçrədə böyüyən, İngiltərə, İtaliya, Belçika kimi ölkələrdə yaşayan biri üçün Qəbələdə yaşamaq nə demək idi?
- Bir sözlə təsvir etməyimi istəyirsizsə, “möhtəşəm” deyə bilərəm. Qəbələ sağlam yaşamaq, lazım gələndə istirahət etmək və ən əsası, futbola köklənmək üçün əla bölgədir. Bəli, Qəbələdəki həyat Bakıdakı qədər dəbdəbəli deyil, gənclər üçün əyləncə yoxdur. Lakin bunun da çarəsini tapırdıq. Darıxanda 2-3 günlük Bakıya gedirdik.
- “Qəbələ”də iki fərqli dönəmdə oynadın. Birinci dəfə 2013/14 mövsümündə, növbəti səfərində 2016/17 mövsümünün ikinci yarısında. Hansı dövr sənin üçün unudulmaz alındı?
-Əlbəttə ki, ilk gəlişim.
- Niyə?
- Çünki möhtəşəm heyətimiz və güclü baş məşqçimiz var idi. Yuri Syomin həqiqətən futbolun akademiki idi. Komandada isə İzmayılov, Ebesilyo, Leonardo, Nizami, Ürfan, Niasse kimi güclü futbolçular çıxış edirdi. Yaxşı yadımdadır, “Qarabağ”la “İnter”in çempionluq uğrunda mübarizə apardığı mövsüm idi, biz də onlarla rəqabətə qoşulmuşduq. “Neftçi” ni qabaqlayıb, çempionatı üçüncü pillədə başa vurmuşduq. “Qarabağ” əlçatmaz idi, braziliyalı futbolçuları möhtəşəm oynayırdı. Ölkə kubokunun finalında penalti seriyasında “Neftçi”yə uduzmasaydıq, mövsümü titulla başa vuracaqdıq. Əla heyətimiz var idi. O komanda dağılmasaydı, 2-3 ildən sonra bəlkə də çempionluq kubokunu Qəbələyə aparacaqdıq. Ancaq uğurlu mövsümün yekununda hərə bir tərəfə getdi.
- Gedənlərdən biri də sən idin. Nə baş verdi ki?
(davamı olacaq)
HƏBİB / SPORTİNFO.AZ
