Karyerasını ölkə xaricində davam etdirən azərbaycanlı futbolçulardan biri də Turan Manafovdur.
27 yaşlı müdafiəçi yayda “Kəpəz”dən ayrılandan sonra heç kimin gözləmədiyi halda Afrikaya üz tutub “Stellenboş”la 2 illik müqavilə bağladı.
Turan 4 aydır Bakıdan 12500 kilometr uzaqda yerləşən Cənubi Afrikada yaşayır, oynayır, “qara qitə”nin havasını udur.
Manafov Sportinfo.az-a verdiyi müsahibədə karyerası, yaşadığı ölkə, orada gördükləri ilə bağlı sualları cavablandırıb.
- Azərbaycanı Afrika ölkəsinə dəyişməyə səni nə vadar etdi?
- Məlum məsələdir ki, Azərbaycanda yerli futbolçulara layiq olduğu dəyər, qiymət verilmir. Limit aradan qaldırılandan sonra isə maddi şərtlər əvvəlki kimi deyil. Səbəblərdən biri budur. Digər tərəfdən Yunanıstandan sonra yenidən legioner həyatı yaşamaqda israrlı idim. 27 yaşım var, onsuz da 30 yaşdan sonra Azərbaycanda heç kimə lazım olmursan, qocalmış sayılırsan. Fikirləşdim ki, başqa ölkədə oynamaqla karyeram yüksələn xətt üzrə davam edər, yeni nələrsə görüb-götürərəm, nə vaxtsa övladlarımla, nəvələrimlə söhbət edəndə yaşadığım legioner həyatımdan danışaram. Başqa ölkələrdən də təkliflər var idi, lakin ən cəlbedici “Stellenboş”dan gəlmişdi. Şükürlər olsun, hər şey qaydasındadır.
- Komanda yoldaşların, yaxud kafedə, restoranda söhbət etdiyin adamlar Azərbaycandan gəldiyini biləndə, təəccüblənirlər?
- Düzünü desəm, hə. Məsələn, komanda yoldaşlarımdan bir neçəsi Avropadan Afrikaya gəlməyimin səbəbini soruşub. Çünki afrikalıların özləri Avropada oynamağı xəyal edir. Mən də cavab verirəm ki, “sizin futbolda vəziyyət necədirsə, sizə münasibət necədirsə, bizdə də elədir. Ona görə də mən Afrikaya gəlmişəm, siz isə Avropaya getmək istəyirsiz. Məsələn, mənim Afrikaya gəlməyim gələcəyim üçün təkandır, çünki uğurlu oyunla istənilən vaxt Avropaya qayıda bilərəm. Ancaq sizin Afrikada qalmağınız təkan deyil. Ona görə də Avropaya can atırsız”. Bu şəkildə başa salmağa çalışıram.
- İndiyə qədər azərbaycanlılara rast gəlmisən?
- Hələ ki, yox. Düşünürdüm, bəlkə türklər, iranlılar olar. Ancaq onlarla da rastlaşmamışam. Ancaq bir neçə dəfə ruslarla üz-üzə gəlmişəm. İki-üç gün əvvəl restoranda nahar edirdim, yan masada Rusiyadan olan cütlük oturmuşdu. Mən Keyptaunun özündə qalmıram deyə, turistlərlə rastlaşmaq imkanım çox olmur.
- Stellenboş Keyptauna aid deyil məgər?
- Stellenboş Kayptaunun qəsəbəsidir. Bizdə Bakı ilə Ələt necədir, burda da elə. Maşınla 30-40 dəqiqəlik yol var.
- Çempionatın, ümumi futbolun səviyyəsi necədir? Uyğunlaşa bilirsən?
- Oynamaq çətin deyil. Ancaq Premyer Liqa ilə buradakı çempionatın arasında ciddi fərq var. Bizdə daha çox topla oyuna üstünlük verilir, taktiki-texniki tapşırıqlar ön planda olur. Burada gücə söykənən futbol oynayırlar. Güc, sürət, dözümlülük – bunlar əsas şərtlərdir. İki-üç komanda var ki, bizim komandalara yaxın futbol oynayırlar. Azərbaycanda sonuncu pillədə yer alan komanda belə, texnikalı futbol sərgiləyir. Cənubi Afrikada fiziki hazırlıq çox önəmlidir.
- Azərbaycanda səni yaddaqalan edən cərimə zərbələrindən vurduğun qollar idi. “Stellenboş”da da standart vəziyyətləri kimə həvalə edirlər?
- Sağ cinahdan künc zərbələrini mən yerinə yetirirəm. Cərimə zərbələri zamanı topu qapı qarşısına mən havalandırıram. Ancaq indiyə qədər mənə uyğun nöqtədən xeyrimizə cərimə zərbəsi təyin olunmayıb deyə, birbaşa qapıya zərbə vurmamışam. Bəlkə də mən oynamadığım oyunlarda olub. Lakin mən meydanda olanda əlimə belə imkan düşməyib. Hakimlər sağ olsunlar... Nə isə...
- Komandan 12 turdan sonra 9 xal toplamaqla 16 komanda arasında 15-ci pillədə qərarlaşıb. Halbuki, “Stellenboş” ötən mövsümü 3-cü pillədə başa vurmuşdu. Nə baş verir?
- Əsas səbəblərdən biri ötən mövsüm əsas heyət üzvü sayılan bəzi futbolçuların komandanı tərk etməsidir. Digər səbəb mövsümə uğursuz başlanğıcdır. Uşaqlarda özünəinam itib, kollektivdə ruhsuzluq var sanki. Əsas da kubokun finalında əsas vaxta əlavə olunmuş dəqiqələrdə uduzandan sonra açıq-aşkar eniş hiss olunur. Bəzi kiçik səbəblər də var. Yəqin ki, ən qısa zamanda həllini tapar.
- Vaxtilə “Səbail”də çiyin-çiyinə top qovduğun cənubi afrikalı Hendrik Ekşteyn hələ də futbol oynayır?
- Hə, buradadır. “Ama Zulu” komandasında oynayır. Bizimlə matçda 2 qol vurmuşdu. Gələndən iki dəfə görüşmək imkanımız olub. Çünki yaşadığımız şəhərlər bir-birindən çox aralıdır. Ölkənin bu başından o başına təyyarə ilə gedirsən. Çünki maşınla bir sutkadan çox yoldur. Keyptaundan Ekşteynin yaşadığı Durban şəhərinə məsafə az qala 2 min kilometrdir.
- Bilirəm, Cənubi Afrikanın ərazisi çox böyükdür.
- Təsəvvür edin, ölkənin ərazisi 1 milyon kvadrat kilometrdən çoxdur (əslində 1 milyon 220 min kv.km. – H.), Azərbaycandan azı 10 dəfə böyükdür. Ölkənin bir tərəfindən Hind, digər tərəfindən Atlantik okeanına çıxış var. İnanılmaz bir şeydir.
- Yerli mətbəxlə aran necədir?
- Qəti aram yoxdur. Bunlarda yeməklər tam fərqlidir, bizimkilərə zərrə qədər yaxın düşmür. Bütün yeməklərə sous qatırlar, hətta sulu xörəklərə də. Bir də acılı sevirlər. 4 aydır burdayam, hələ də öyrəşə bilmirəm. Afrikalılar səhər saat 9-9.30-da souslu, acılı toyuq qanadları yeyirlər.
- Yağ, pendir, bal yoxdur?
- Olmağına var, ancaq səhər yemirlər. Səhər yeməyində toyuq qanadları, qırmızı lobya, sıyığa bənzəyən südlü xörək, hə, bir də yumurta soyutması, ya da qayğanağı olur. Mətbəxləri bizimkindən və Avropanınkından xeyli fərqlənir. Hər nə qədər çətinlik çəksəm də, çıxış yolu tapmağa çalışıran. Restoranlardan nəsə sifariş edib yeyirəm. Bəxtsizlikdən mətbəxlə qəti aram yoxdur (gülür).
- Bazada qalırsan, yoxsa ev kirayələmisən?
- (davamı olacaq)
HƏBİB
