Ömrünün 34 ilinin 17-sini “Qarabağ”ın əsas komandasına həsr edən Maksim Medvedev 2007-ci ildə başlayan yolu 2024-cü ildə başa vurdu.

Əslində səbəbkarla karyera kitabını Azərbaycan kubokunun final matçından sonra vərəqləmək istəyirdik.

Lakin Maksim ayaqüstü və tələsik söhbətdənsə, bir neçə gün səbr etməyi məsləhət gördü.

Sözünün üstündə duran Medvedev Sankt-Peterburqda ailəsi ilə birlikdə olmasına baxmayaraq, zəng vurub müsahibəyə hazır olduğunu bildirdi. Və beləcə, “vida görüşümüz” gerçəkləşdi.

(əvvəli ötən yazıda - https://www.sportinfo.az/idman_xeberleri/musahibe/45836.html)

- Göz yaşlarını Qurban Qurbanovun otağında qoyub gəlmişdin deyə, final günü klub rəhbərliyi sənə xüsusi hazırlanmış formanı təqdim edəndə təsirlənmədin?

- Qurban Qurbanov bu komandanı yaradan şəxsdir. İndiyə qədər rəhbərlik heç vaxt gəlib hansısa futbolçuya nəsə deməyib, yaxud hansısa futbolçunu ikili söhbətə çağırmayıb. Bunu baş məşqçimiz edirdi. Hər bir futbolçunun böyük qardaşı Qurban Qurbanovdur. O, səni tərifləyə də bilər, qulağının dibinə “ilişdirə” də. Hoca özü futbolçu olub deyə, bizi ondan yaxşı başa düşən olmaz. Hətta necə nəfəs aldığımızı da bilir. Ona görə də mənim üçün ən təsirli an bu insanla vidalaşmaq idi.

- Bundan sonra özünü hansı işin başında görürsən? Məşqçi, menecer, yoxsa idarəçi?

- Açığı, bu günlərdə məni ən çox düşündürən elə bu sualdır. Özümə uyğun olan doğru yol seçməliyəm. Ambissiyalı insanam, meydanda olmağı, rəhbərlik etməyi, səhvləri görməyi və göstərməyi xoşlayıram. Bu işdə böyük təcrübəyə sahibəm. 16 il Qurban Qurbanovla işləmək və onun iş metodunu görmək zəngin təcrübə deməkdir. Məsələn, mənə həmişə maraqlı olub ki, “Qarabağ”dakı sistem necə işləyir? Bəzən özümə sual verirəm ki, Maksim, sən Azərbaycan futbolunun inkişafına necə dəstək ola bilərsən?

- Maksim hansı cavabı verir?

- Bilirəm ki, çox şey edə bilərəm. Hansı nöqtələrdə boşluqların olduğunu görmək, niyə bir yerə qədər irəlilədikdən sonra qəfil dayanmağımız, əvəzedici komandaların üzvlərinin əsas komandanın futbolçuları ilə rəqabət apara bilməmələri, akademiyalarda uşaq futbolundan Premyer Liqaya qədər yol açmaq üçün vahid sistemin olmaması – bu və digər məqamlar mənim üçün ciddi suallar yaradır. İki oğlum futbolla məşğul olur, baxıram ki, ortada iş var, ancaq nəticə tam istənilən səviyyədə deyil. Başqa bir nümunə, əvəzedici komandaların oyunçuları bizimlə məşqə gələndə onların hazır olmadıqlarını görürdüm. Arada qırılmalar var, həmin nöqtələri tapıb problemləri aradan qaldırmalıyıq. Əvəzedici komandadan əsas heyətə yüksələn və özünü sübut edən son dövrün yetirmələri mən, Qara Qarayev, Rauf Əliyev, Əfran İsmayılov olduq. 15 il bundan əvvəl biz əsas komandanın məşqlərinə qoşulub, 1 il məşq edəndən sonra “11-lik” üzvlərinə çevrilməyi bacarmışdıq. İndiki gənclər 2 ildir əsas komanda ilə birlikdədir, ancaq gözlənilən effekti vermirlər. Bəzən düşünürəm, niyə “Sabah”la “Neftçi”nin akademiyaları nəticə baxımından “Qarabağ”ı qabaqlayır?

- İdarəçi olmaq istəyirsən deməli...

- Futbolçu karyerasını başa vuran kimi ilk işi nə olur? Kurslara qatılıb kateqoriya almaq və məşqçi kimi işə başlamaq. Sözsüz, mən də kateqoriya alacağam. Bu, praktikadır. Bir də var nəzəriyyə. Mənə görə biz həm də nəzəriyyəni bilməli, oxumalıyıq. Bayaq sadaladıqlarım şəxsən mənə çox maraqlıdır. Məsələn, sonuncu mövsümdə ehtiyat oyunçular skamyasında oturanda futbola futbolçu yox, analitik gözü ilə baxırdım. Çünki futbolçu kimi meydana çıxacağım təqdirdə hansı iş görəcəyimi bilirdim.

- Məsələn, analitik kimi nələrə diqqət yetirirdin?

- Məşqçilərin işinə baxırdım. Məsələn, hansı dəqiqədə əvəzetmə edəcək, hansı futbolçuları dəyişəcək, çətin anda əvəzetmələrə əl atacaq, yoxsa taktiki sxemi dəyişəcək. Elə oyunlar olurdu ki, Qurban Qurbanovun hansı əvəzetmələr edəcəyini deyirdim və ehtimalım özünü doğruldurdu. Bunu rəqib komandalar üçün də edirdim. “Turan Tovuz”la matçda hansı dəqiqələrdə kimlərin dəyişdiriləcəyini dedim, düz çıxdı. Baxıram ki, məşqçilik üçün də potensialım var.

- Öncə Rəşad Sadıqov getdi, sonra Qara Qarayev, indi də sən. Bundan sonra baş məşqçinin “sağ əli” kim olacaq?

- Qurban müəllim o qədər güclü insandır ki, “sağ ələ” ehtiyacı yoxdur. O başqa məsələ ki, komandada təcrübəli futbolçular olmalıdır. Bu gün “Qarabağ”da Bədavi var, Bəhlul yetişir, mental olaraq Toralla Abbası həmin rolda görürəm. Konkret ad çəkmək düzgün deyil, dediyim kimi, belələri çoxdur.

- Hər zaman üzdə olan 3-5 futbolçudan biri olmusan. Və mütləq ki, karyeran ərzində sənə başqa klublardan sərfəli təkliflər gəlib. Həmin klubların adlarını çəkə bilərsən?

- Azərbaycan klublarından “Bakı”yla “Neftçi”nin adını çəkə bilərəm. Təklif gələn kimi baş məşqçimizə deyirdim. O də mənə hörmət əlaməti olaraq gedib görüşməyi, daha yaxşı şərtlər olacağı təqdirdə gedə biləcəyimi söyləyirdi. Deyirdim, yox, mənə “Qarabağ”da rahatdır və heç yerə getmək istəmirəm. Hörmət əlaməti olaraq gedib görüşürdüm, təkliflərə qulaq asırdım, sonra da zəng edib alınmayacağını bildirirdim. Bunu sırf etika xatirinə edirdim.

- Bəs, ölkə xaricindən?

- Vaqif Cavadov “Tvente” ilə müqavilə bağlayan ildə həmin klub mənimlə və Rəşad Sadiqovla da maraqlanırdı. Sonra “Rostov”dan əlaqə saxlamışdılar, “Astana” rəsmiləri danışıqlar üçün hazır sənədlərlə Bakıya gəlmişdilər. Hətta təklif etdikləri məvacib “Qarabağ”da qazandığımdan iki dəfə artıq idi. Getmədim.

- Nə idi səni “Qarabağ”a bağlayan?

- Sadiqlik. Düşünürdüm ki, artıq pul qarşılığında “Qarabağ”dan getsəm satqın sayılaram. O vaxt əsas heyətdə oynayırdım, vitse-kapitan idim, baş məşqçi və klub rəhbərliyi ilə çox yaxşı münasibətlərim vardı və ən əsası özümə qarşı sevgini görürdüm. Hətta qarşı tərəfə hörmət əlaməti olaraq danışıqlara gedəndə belə, özümü satqın kimi hiss edirdim. Maraqlı fakt deyim.

- Buyur.

- Bəlkə də yeganə futbolçuyam ki, karyeramboyu heç bir menecerlə əməkdaşlıq etməmişəm. İlk gündən sona qədər agentim olmayıb. Menecer dostlarım var, amma əməkdaşlıq etməmişik. Bir çox futbolçular kimi heç vaxt klubla bazarlıq etməmişəm. Üzbəüz oturub danışmışıq, təklif olunan şərtlərlə razılaşmışam.

- “Qarabağ” sənə çox şey verdi, yoxsa sən “Qarabağ”a?

- (davamı olacaq)

HƏBİB / SPORTİNFO.AZ